عادل یونسی نقاش برجسته بهاری

به گزارش ایوا بهار؛ عادل یونسی نقاش ایرانی، متولد ۱۳۶۴ در شهر بهار (استان همدان) است. و دارای دیپلم گرافیک از هنرستان هنر های تجسمی همدان ، او در کارنامه هنری خود برپایی ده ها نمایشگاه انفرادی را از سال ۸۳ تا کنون دارد و در بیش از ۲۰ نمایشگاه گروهی نیز شرکت داشته است.

عادل یونسی نفر اول سومین دوره فستیوال هنر جوان در سال ۱۳۸۵ و نفر اول سومین دوره فستیوال هنر جوان ۱۳۸۵ و نفر اول سیزدهمین جشنواره هنر های تجسمی کشور در سال ۱۳۸۴ بوده است. کسب مقام اول جشنواره هنر های تجسمی همدان در سال های ۸۳ و۸۴. برپایی نمایشگاه آبان ۱۳۸۴ نگارخانه شیث. نمایشگاه گروهی نقاشی نگار خانه الهه اسفند ۱۳۸۴ و برپایی نمایشگاه انفرادی نقاشی نگار خانه ماه مهر ۱۳۸۶، و همچنین عضو خانه کاریکاتور همدان می باشد.

وی که تاکنون نمایشگاه‌های متعددی در ایران و دیگر نقاط جهان برگزار کرده‌ است. اولین نمایشگاه انفرادی خود را در سال ۱۳۸۳ برگزار کرد. آثار وی عموماً فضایی پیچیده و رؤیاگونه دارند که به سبب آن او را به یک هنرمند بین المللی تبدیل کرده است.

خبرگزاری دویچه وله آلمان درباره آثار هنرمند بهاری چنین می گوید “عادل یونسی در تابلوهای نقاشی خود دغدغه‌های نسل خویش را با نگاهی پرسشگرانه به‌تصویر کشیده و بیگانگی اجتماعی در جامعه کنونی ایران را عریان می‌سازد. یونسی نمادهایی از زندگی روزمره نسل جوان را روی پرده ‌آورده، چهره‌ای تخیلی و غیرواقعی به ‌آن می‌دهد. در جدیدترین آثار او انگاری نسل جوان برای رهایی از تار و پود زندگی روزمره به دنیای خیال‌انگیز و افسانه‌ای روی می‌آورد. تابلوهای نقاشی عادل یونسی مرزهای واقعیت را از بین برده و سفری به دنیای تخیلی هستند که گویی بی‌انتهاست. انگاری این آثار نمادهایی از ناکجا‌آبادی بوده و در آنان پدیده‌های غیرطبیعی چهره‌ای آشنا و واقعی به خود می‌گیرند. آثار یونسی واقعیت و تخیل، رئالیسم و سورئالیسم، عناصری از گذشته و آرزوهای آینده را با یکدیگر ترکیب می‌کند. گرچه این آثار داستان‌هایی را بازگو می‌کنند که ساخته و پرداخته ذهنیت و تخیل این هنرمند است، ولی این تابلوها در عین حال مملو از عناصری آشنا و مفاهیم ملموس بوده و به بیننده امکان تجربه و تفسیر شخصی می‌دهند”

عادل یونسی : “دوست دارم آثارم جلوه جهان وطنی‌تر داشته باشد و المان‌های ایرانی در آثارم نمود چندانی نداشته باشند. من به هر سه زمان گذشته، حال و آینده توجه دارم. توجهم به زمان گذشته معمولاً به بهانه آوردن فیگورهای قدیمی و عکس‌های تاریخی است. همچنین آن وضعیتی که آدم‌ها امروز در آن قرار گرفته‌اند را هم در آثارم نشان می‌دهم که این می‌شود زمان حال. البته کاراکترهای اکثر آثار من خیلی فعل خاصی را انجام نمی‌دهند و قبل و بعد آن‌ها برای من باز است. زمان آینده در آثارم یک جور بهم‌ریختگی و آشفتگی در سوژه‌ها است. یک تم آخرالزمانی در آثارم دارم یا یک وضعیتی که هنوز کسی آن را ندیده. بنابراین من به هر سه زمان توجه زیادی دارم اما قائدتاً بعد آینده در آثارم پررنگ‌تر است.”

انتهای پیام/